لزوم تغییر شیوه حضور در نمایشگاه‌های جهانی کتاب/ اولویت‌ها چیست؟

گفتگو با سید علی كاشفی خوانساری نویسنده كودك، شاعر و روزنامه‌نگار در برنامه وطن فارسی ۱۴۰۱/۰۶/۲۳ http://radiofarhang.ir/VideoDetails/?m=060001&n=1085923 لزوم تغییر شیوه حضور در نمایشگاه‌های جهانی کتاب/ اولویت‌ها چیست؟...

آیین رونمایی از کتاب «سلام بچه‌ها»؛ تاریخ شفاهی شکل‌گیری و گسترش مجله «سلام بچه‌ها» با حضور نویسنده اثر و اهالی مطبوعات و ادبیات کودک و نوجوان در خانه کتاب و ادبیات ایران برگزار شد.به گزارش خبرگزاری تسنیم ، کتاب «سلام بچه‌ها»، تاریخ شفاهی شکل‌گیری و گسترش مجله «سلام بچه‌ها» است که از سوی انتشارات راه‌یار منتشر شده است. در دهه 60 مجلات متعددی برای کودکان و نوجوانان در ایران منتشر می‌شد که یکی از آن‌ها مجله «سلام بچه‌ها» بود که در سال 1368 اولین شماره آن به همت دفتر تبلیغات اسلامی در قم به چاپ رسید.در مراسم رونمایی از کتاب «سلام بچه‌ها» که با حضور مهدی خوجه‌گی، نویسنده اثر، محمد حمزه‌زاده، مدیر سابق بنیاد ملی کتاب و علی جانباز، رئیس حوزه هنری کودک و نوجوان چهارشنبه (11 آبان‌ماه) در خانه کتاب و ادبیات ایران برگزار شد، هر یک از مهمانان به مساله اهمیت مطبوعات کودک و نوجوان کشور و لزوم استمرار انتشار آن‌ها پرداختند.سیدعلی کاشفی خوانساری، نویسنده، روزنامه‌نگار و پژوهشگر حوزه کودک و نوجوان نیز به عنوان آخرین سخنران مراسم، به سابقه نشریات دینی کودک و نوجوان و حوزویانی که مجله دینی برای کودکان و نوجوانان تهیه کرده‌اند اشاره کرد و گفت: در حقیقت در تاریخ مطبوعات کشور و اولین نشریات و بعد اولین نشریاتی که مخاطبانش دانش‌آموزان هستند نکته جالبی وجود دارد و آن این است که عمدتا اولین نشریات بچه‌ها به همت حوزویان بوده است. برای مثال نشریه «نوروز» در مدرسه «سلام» در دوره مظفرالدین شاه قاجار به همت آقای ناظم‌الاسلام منتشر می‌شود؛ مجله‌ای که برای بچه‌های دبستانی است و موضوعش تماما مذهبی یا نشریه «دعوت‌الحق» که بهجت‌العلما در همان سال‌های پیش از مشروطه برای دانش‌آموزان منتشر می‌کند و در بعضی مدارس لزوم تغییر شیوه حضور در نمایشگاه‌های جهانی کتاب/ اولویت‌ها چیست؟...

علی کاشفی خوانساری در نوشتاری سیر تحول قصه‌گویی را در اعصار مختلف بررسی کرده و معتقد است: قصه‌گویان هنرمندانی صاحب‌نام نیستند، قصه‌گویان امروز جوانان و نوجوانان خیابانی‌اند که رپ می‌کنند و اعتراض و مطالبات خود را در روایتی موزون فریاد می‌زنند.این نویسنده و منتقد ادبی در نوشتار خود با عنوان «قصه‌گویی در خیابان» که در اختیار ایسنا قرار داده، نوشته است: «با آغاز دوران مدرن، قصه‌گویی به عنوان یکی از نشانه‌های جوامع پیشامدرن دچار تحولات گوناگونی شد که پیش‌تر درباره آن نوشته‌ام. از جمله این تغییرات رخت بر بستن قصه‌گویی از زندگی روزمره و عادی و بازتعریف آن به عنوان امری نوستالژیک و موزه‌ای (آنتیک) بود. در دوران مدرن دیگر شغل کسی قصه‌گویی نبود و قصه‌گوها در کوچه و خیابان و در جلوی چشم مردم حضور نداشتند، بلکه باید سراغ نقالی و حمله‌خوانی و ... را در ویژه‌برنامه‌های رادیو و تلویزیون و یا سالن‌هایی که جشن‌ها و رویدادهای فرهنگی و مناسبتی برپا می‌شوند گرفت.در دوران پست‌مدرن اما اوضاع فرق می‌کند. پسامدرنیسم به همان اندازه که از مدرنیسم می‌گذرد و جلوتر می‌رود، نگاهی هم به پشت سر و دوران پیشامدرن دارد. برای همین یکی از چندین و چند تغییر و تحول قصه‌گویی در این دوران، رویکرد دوباره به قصه‌گویی به مثابه رسانه و کنش اجتماعی است.در اعصار کهن قصه‌گویان خبررسانان جامعه بودند. حتی در قرون بعد و در جوامع سنتی قصه‌گویان کنشگری اجتماعی بالایی داشتند. مثلاً قصه‌گویان با مناقب‌خوانی، عملاً به ترویج تشیع و مقابله با حاکمان سنی‌مذهب می‌پرداختند و یا حتی در همین یکصد سال پیش بار مهمی از نهضت جنگل میرزا کوچک خان به عهده دراویش دوره‌گرد قصه‌گویی بود که مخفیانه به ترویج نهضت و جمع‌آوری اطلاعات و اعانات مشغول ب لزوم تغییر شیوه حضور در نمایشگاه‌های جهانی کتاب/ اولویت‌ها چیست؟...